Verslag Ladies Run

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Ik heb mijn doel niet gehaald! Jammer genoeg niet onder het uur gelopen, er zelfs "dik" boven gelopen, maar het zat er gewoon niet in. Ik was wel even teleurgesteld, want in theorie kon het gewoon niet mis gaan, maar ja de realiteit was anders.
We gingen vol enthousiasme naar Ahoy. Het was er gezellig en we hebben lekker rondgekeken op de Ladies Fair. Ik heb nog een mooi shirt gescoord bij hiphardlopen dus ik was helemaal blij. Een longsleeve, daar kon ik er nog wel eentje van gebruiken. Dus die ligt nu voorlopig in de kast te wachten tot het weer wat kouder gaat worden.
Na de bekende warming up (ik heb geen talent voor dit soort dingen, als de groep naar rechts gaat, ga ik naar links) konden we gaan lopen. Ik had mij voorgenomen om met een snelheid van 5.50/km van start te gaan en dit vast te houden of als ik me goed voelde een negative split te lopen, en te versnellen naar 5.40/km. Normaal gesproken moet ik bij een wedstrijd mezelf toespreken me niet gek te laten maken en te snel van start te gaan door met iedereen mee te lopen, maar gisteren was dit niet nodig. Het was zo druk dat je niet lekker kon lopen de eerste kilometers. Je moest constant zigzaggen om mensen heen, versnellen dan weer inhouden, versnellen etc. Daardoor waren de eerste kilometers iets te langzaam. Niets wat ik nog niet kon goed maken in de volgende kilometers, normaal gesproken, maar gisteren wilde het niet meer lukken.
Waar het aan lag? Geen idee! Misschien de warmte, of toch door de verkoudheid, ik weet het niet. Na een kilometer of 6 wist ik dat onder het uur me niet meer ging lukken en toen heb ik me er maar bij neer gelegd. Ondertussen had ik tintelende, slapende voeten en besloot ik om eventjes te wandelen. Maar heel even, genoeg om weer wat gevoel in mijn voeten te krijgen. Vanaf dat punt heb ik nog wel mijn best gedaan, maar ben niet meer voluit gegaan. Uiteindelijk finishte ik in 1.02.10. Geen PR, maar ik ben niet ontevreden of teleurgesteld. Ik weet dat ik mijn best gedaan heb en er komt wel weer een andere wedstrijd om onder het uur te lopen.

 



Hier is de fantastische finishfoto! Ik sta er op, rechts achter de mevrouw in het roze shirtje (haha, je viel gisteren pas op als je geen roze shirtje aanhad) die haar armen omhoog heeft.

Al met al hebben we een hele leuke dag gehad en ik denk dat ik volgend jaar weer mee doe, want het heeft echt wel wat om met zoveel roze shirtjes, euh ik bedoel dames te lopen.

 

Ladies run

Ik moet echt mijn blog beter gaan bijhouden, want mijn laatste blogpost was alweer lange geleden. Mijn sensor van mijn Nike+ was toen leeg en ik had net mijn Garmin aangeschaft. En wat ben ik blij daarmee. Het is echt een geweldige gadget! Natuurlijk moet je het lopen nog wel zelf doen, maar het is zo leuk om na je loopje alle technische gegevens terug te kunnen kijken op je computer.Het trainen met een hartslagmeter bevalt ook goed. Ik vind het super om te zien dat mijn hartslag (soms) lager is dan een tijdje geleden bij een bepaalde snelheid, ofwel mijn conditie verbetert!

Ik ben flink op snelheid aan het trainen. Niet echt mijn favoriete onderdeel van het hardlopen, maar ja  het heet niet voor niets HARD lopen, dus het is toch wel nodig. Sinds een maand of twee train ik bij de recreantengroep van de atletiekvereniging. Ik vind het erg leuk om te doen en je werkt trainingen af die ik alleen echt niet zou doen. In een groep push je jezelf ook net wat meer, dan dat ik zou doen als ik alleen een interval training zou doen.We trainen ook niet alleen op de baan, hoewel ik dat wel heerlijk vind want niets loopt zo lekker als een kunststofbaan. Vlakbij de atletiekbaan ligt een geluidswal die de stad van de snelweg scheidt en daar loop je op houtsnipper paden en er zijn kleine heuveltjes. Kortom afwisselend genoeg voor nog meer leuke tempotrainingen.
 

20 mei heb ik samen met mijn loopmaatje Marloes meegedaan aan de Marikenloop. Al jaren wilde ik daar aan meedoen, maar het kwam er nooit van en nu zijn we samen gegaan. We lopen elke week samen zo'n 10 kilometer op de zondagochtend, maar nu was het voor haar een eerste wedstrijd. Het was die dag voor het eerst bloed heet en de week ervoor was ze nog geopereerd en had dus nog de narcose in haar benen zitten bij wijze van spreken. Maar ze deed het fantastisch. Ze had het loodzwaar, maar ging toch door. Maar wat vooral goed was dat ze wel luisterde naar haar lichaam. Op een gegeven moment kreeg ze trillende benen en tintelingen en toen was ze slim genoeg om te gaan wandelen tot het weer ging. Hoeveel vrouwen we langs de kant van de weg aan het infuus hebben gezien..... Ongelooflijk! Ik vind het echt wel lekker om alles te geven en diep te gaan, maar zo diep dat ik alle waarschuwingstekens van mijn lichaam negeer toch echt niet.
Ik heb genoten van de omgeving tijdens de Marikenloop, (Marloes wat minder) en heb mij nu ingeschreven voor de zevenheuvelenloop in November. Die loop is van dezelfde organisatie en in dezelfde omgeving (alleen wat meer heuvels). Ik moet nu dus wat heuveltraining gaan toevoegen, een paar flinke bruggen gaan opzoeken dus, want veel heuvels zijn hier niet!

Vandaag ga ik met 3 andere dames (waaronder weer Marloes, haha de bikkel heeft zich niet laten afschrikken door de Marikenloop) de Ladies Run doen in Rotterdam. Liep ik 20 mei voor de sfeer en gezelligheid, nu wil ik echt mijn PR gaan verbeteren. Ik wil nu eindelijk mijn 10 km onder het uur lopen! De laatste keer was mijn tijd 1.00.51, dus ik hoef niet veel tijd eraf te schaven om onder het uur te komen. Ik ben alleen al een week snipverkouden en dus niet topfit. Beetje slecht getimed, die verkoudheid, zeker als je bedenkt dat ik afgelopen winter geen 1 keer ziek of verkouden ben geweest, dan verwacht je in de lente/zomer toch geen verkoudheid meer? Nou ja ik ga gewoon mijn best doen en alles geven wat ik in me heb (ben alleen niet van plan aan een infuus te moeten) en natuurlijk gewoon genieten.
Ik heb ook veel zin in de Ladies Fair die erbij is met mijn favoriete hardloop winkel hiphardlopen!
Niet een al te dikke portemonnee meenemen dus.... 

Help mijn sensor is alweer leeg!

Ik loop altijd met Nike+ en mijn Ipod. De sensor op mijn schoen staat in verbinding met mijn Ipod en registreert hoe ver en hoe hard ik loop. Een geweldig apparaatje en maakt het lopen net even wat leuker. Elke kilometer zegt een aardige mevrouw tegen me hoeveel ik  heb gelopen en halverwege geeft ze door dat ik op de helft ben en vanaf dat moment gaat ze aftellen. Het werkt niet met GPS maar is redelijk accuraat. 
Pas liep ik een 10 kilometer wedstrijd en gaf die aan dat ik 9.88 kilometer had gelopen. Ik neem aan dat de afstand van de wedstrijd nauwkeurig was gemeten, dus mijn sensor zal er wel iets vanaf zitten.

Het enige nadeel is alleen dat de batterij van de sensor maar zo'n 800 kilometer meegaat. En de slimmeriken bij Nike hebben hem ook nog eens zo gemaakt dat je de batterij niet kan vervangen (er staan op you tube wel filmpjes hoe je het kan doen, maar bij ons lukte het niet, de sensor was definitief overleden nadat wij het geprobeerd hadden). Het sensortje kan je los kopen voor 30 euro.
 Zo'n half jaartje geleden was mijn batterij dus leeg en heb ik een nieuwe aangeschaft. Ik liep nog niet zoveel in die tijd (lees: ik liep meer niet dan wel) en ik had al 4 jaar met deze gedaan. Maar ja, nu is die dus na 6 maanden al leeg en dat klopt ook wel want sinds ik mijn nieuwe sensor aangeschaft  heb, heb ik gemiddeld tussen de 110 en 120 kilometer per maand gelopen, dus zo'n 800km. Tja, dan moet je toch wel heel vaak zo'n sensor vervangen.

Nou had ik al in mijn hoofd om voor mijn verjaardag een Garmin te vragen. Ik wil namelijk ook graag met een hartslagband gaan trainen en een Garmin is gewoon gaaf, punt! Dus wat doe je dan? Ga je nog een nieuwe sensor aanschaffen voor een paar maandjes of alvast een voorschot nemen op je verjaardagscadeau?  Je voelt hem al! Ik heb gisteren een Garmin besteld! YEAH! Ik lig nu voor de brievenbus, want hij wordt vandaag al geleverd (als het goed is) Ik zou eigenlijk vanochtend gaan hardlopen, maar dat doe ik maar vanavond, hopelijk met mijn Garmin. Als ik uit kan vogelen hoe die werkt, want volgens mij is het best ingewikkeld allemaal, maar dat komt vanzelf wel.

Dit is hem dan, de Garmin 410. Kan ik eindelijk eens zien hoe hoog mijn hartslag is tijdens het trainen (waarschijnlijk veel te hoog). Je kan er ook allemaal workouts in zetten. Intervaltrainigen enzo, hij geeft dan piepjes als de minuut voorbij is en wanneer je weer snel moet etc. Je hoeft zelf dus helemaal niet meer na te denken, het rennen moet je dan alleen wel nog zelf doen. Ik zal het straks allemaal gaan beleven en zal binnenkort laten weten hoe die bevalt.

Tempotraining

Ik merk dat ik het fijn vind om elke keer nieuwe wedstrijden in het vooruitzicht te hebben, zodat ik een doel heb om voor te trainen. Ik wil graag met een schema lopen en naar iets toe werken. Mijn volgende grote doel is de halve marathon van Amsterdam op 21 oktober. Het is nog even vooruit, dus ik heb nog ruim de tijd.

Toen ik trainde voor de CPC was ik vooral bezig met meer kilometers maken om de 21 kilometers te kunnen halen. Nu wil ik vooral gaan trainen om sneller te worden. Ik blijf 1 keer in de week een lange duurloop doen, om de kilometers in mijn benen te houden, maar verder ga ik mij meer richten op tempo training. Het enige nadeel is dat ik dat niet echt leuk vind. Ik vind het zoveel fijner om een lekker lang stuk te lopen in een rustig tempo. Maar ja, daar wordt je niet echt sneller van, dus deze week stond er een interval training op het schema en een snelle 5 kilometer. Voor de tweede keer in mijn "hardloopcarrière" is het mij gelukt de 5 km onder de 30 minuten te lopen. 29.36 minuten om precies te zijn. Mijn hoop is dat als ik maar genoeg op tempo train, dat op een dag dat snelle tempo mijn rustige duurloop tempo zal worden. Voor de halve van Amsterdam wil ik dan ook mijn tijd op de halve marathon ruimschoots gaan verbeteren. De CPC liep ik in 2.18 uur. Ik hoop rond de 2 uur uit te gaan komen, best ambitieus vind ik zelf, maar ik heb ook nog ruim een half jaar de tijd.

Actiefoto van de CPC

Verslag van CPC

Gisteren was het zover: mijn debuut op de halve marathon! Wat was ik zenuwachtig die ochtend, ik liet een pot pindakaas uit mijn handen vallen, mijn eten smaakte totaal niet, ik ging aan de diarree (fijn als je nog moet gaan hardlopen en je weet dat hardlopen je darmen enorm stimuleert!) Het was gisteren enorm lekker weer, de eerste lentedag van het jaar. Heerlijk weer om te hardlopen, maar niet in de kleding die ik gepland had om te dragen. Mijn wintertight was echt veel te warm, dus last minute omgeruild voor een hardlooprokje en shirt. Ik liep wel reclame voor de melkflessenfabriek, maar ja niemand had nog een zonnetje op de benen gehad, dus ik was niet de enige met witte beentjes. Ik maakte wel de klassieke fout om iets nieuws te dragen tijdens een wedstrijd, ik had het rokje nog niet eerder gedragen en ondanks wat schuurplekken op mijn dijen, heb ik er echt geen spijt van, want wat was het warm! Liever schuurplekken dan oververhit! Volgende keer smeer ik mijn dijen wel in met vaseline.
Aangekomen in Den Haag werden we begroet door een grote vogel (soort pino) van de Roparun. Even gezellig met de kids op de foto en daarna even een plas pauze.

Die plaspauze was een enorme overwinning op mijzelf. Vind mij maar een beetje raar, maar ik hou wel van een schoon toilet en die waren er natuurlijk niet. Maar ja je moet nodig en een halve marathon lopen met een volle blaas is geen optie, dus verstand op nul en hurken maar....
We hebben even het Malieveld overgelopen en gekeken wat de kinderen konden doen terwijl ik ging lopen. Er was genoeg te doen voor ze. Er was een springkussen en een klimmuur en ze konden knutselen. Allemaal goed verzorgd dus. Nog even warmlopen en rekken en strekken, de meiden deden lekker mee.

Daarna was het wachten in het startvak tot het startschot zou gaan. Het startschot werd gedaan door een kanon en was niet te missen. Wat een kick! En wat een drukte! Ik wilde mijzelf er voor behoeden niet te snel van start te gaan, maar ik  moest wel want je moest wel mee rennen in de massa de eerste kilometer want anders werd je onder de voet gelopen. Maar na de eerste kilometer kon ik mijn ritme vinden en liep ik rond de 6.30/km (wel wat sneller dan ik van plan was, maar het voelde lekker) Na een kilometer of 5 merkte ik al dat ik mensen weer ging inhalen (die waren dus duidelijk te snel van start gegaan en konden nu hun tempo al niet meer volhouden) Ik kon mijn tempo behoorlijk goed volhouden, soms zakte ik een beetje in, maar na een gelletje of wat sportdrank ging het weer lekker. Het publiek langs de kant was geweldig! Iedereen moedigde je aan en er waren meerdere bandjes langs de kant. Het leuke was ook dat je naam op het startnummer staat en mensen dus je naam riepen bij het aanmoedigen. De laatste 3 kilometers waren wel wat zwaar, want mijn voeten en benen begonnen behoorlijk pijn te doen. Nog een laatste gelletje bij 18 kilometer en nog even knallen en toen zag ik de finish alweer. Tom en de meiden stonden langs de kant om mij aan te moedigen, zo geweldig! Ik ging de finish over bij 2.18.44 en dat was sneller dan mijn streeftijd, dus ik was heel erg blij. Ik heb ook wel een klein traantje weg gepinkt. Het voelde zo goed! Van Tom en de meiden kreeg ik bloemen en een mooie kaart. Het was een kaart met 21 jaar erop en ze hadden van het woordje jaar kilometer gemaakt (schattig he?)

Het was echt een geweldige ervaring. Ik neem nu even rust voor mijn spieren, even een paar dagen niet lopen, maar daarna weer rustig aan beginnen en in het najaar wil ik mijn volgende halve gaan lopen en mijn tijd verbeteren. Nu al zin in!

Even een update

Het is veel te lang gelden dat ik iets gepost heb op mijn blog. Ik kreeg al op mijn kop van manlief toen hij zag dat mijn laatste post van 31 december was. Dus hier komt het:

De training voor de halve marathon liep keurig volgens schema. Ondanks de onderbreking door mijn gebroken elleboog kon ik de training snel weer oppakken en had ik mij opgegeven voor de Groenhovenloop op 5 februari. De lange duurlopen gingen heerlijk. Het voelde fantastisch om 18 kilometer te kunnen lopen. Je krijgt daar echt een enorme kick van. Maar toen kwam de kou en 2 dagen voor de halve marathon ging het sneeuwen. Hierdoor besloot de organisatie van de loop om de halve marathon af te lasten. Ik baalde enorm, maar was stiekem ook wel opgelucht want ik zag er wel tegen op om 21 kilometer te lopen bij -5. Maar ja, wel zonde van al het trainen, dus ging ik op zoek naar een alternatief. En dat werd de CPC (city pier city loop in Den Haag).
Op 11 maart is het zover. Dan hoop ik mijn eerste halve marathon te lopen. Ik heb er veel zin in, maar begin al wel een beetje zenuwachtig te worden. Ik weet dat ik genoeg getraind heb en het zal er wel een beetje bij horen, dat je aan jezelf gaat twijfelen.
Afgelopen zondag heb ik mijn laatste lange duurloop gehad van 18 km. Nu is de tapering begonnen en zijn de km aardig teruggeschroefd. Nog 9 dagen geduld en dan hoop ik een enorm gave dag te hebben.