Afgelopen vrijdag ging ik voor mijn trainingsrondje van 8 km lekker tempo lopen. Ik had er zin in en het ging lekker (ik werd nog bemoedigend toe getoeterd door een vrachtwagenchauffeur), totdat ik met mijn rechtervoet even 1 stap van de weg deed en in de blubber en het gras kwam.Wat er toen precies gebeurde weet ik niet, maar ik viel. Ik lag languit op het asfalt. Ik had mijn val gebroken door op mijn linker hand te landen en de muis van mijn hand lag een beetje open. Na van de schrik bekomen te zijn, ben ik verder gegaan, ik moest tenslotte nog 6 kilometer. Mijn hand deed wel een beetje zeer, maar ja dat was wel logisch, toch? Enfin, ik mijn training afgemaakt en toen ik klaar was wilde ik nietsvermoedend mijn arm strekken, maar dat ging niet meer. Ik had natuurlijk al die tijd mijn arm gebogen gehad, dus niet opgemerkt dat strekken heel veel pijn deed. Om een lang verhaal kort te maken... 's middags hield ik het niet meer van de pijn, dus foto's laten maken. En wat bleek, mijn elleboogkopje is gebroken. Met een mooi woord een radiuskopfractuur. Eigenlijk is het het kopje op je onderarmbot, maar dat hoort weer bij je ellebooggewricht. Door de klap op mijn hand is het zeg maar door gedreund naar mijn elleboog en daar zei die: "knak"
Ik zit nu dus al bijna een week in een drukverband en mitella. De ergste pijn is nu weg, maar zodra ik mijn arm een beetje gebruik, voel ik gelijk de pijn weer opkomen. Maar ja, afgezien van het feit dat het totaal onhandig is, moeder zijn met 1 arm, gaat mijn training voor de halve marathon compleet de mist in. Ik heb me er al bij neergelegd dat het niet meer gaat lukken en hoop dan maar de 10 km te lopen op 5 februari. Er komen vast nog wel meer halve marathons voorbij.
Wat vervelend, je was net zo lekker aan het trainen. Maar die halve marathon gaat je vast nog wel een keer lukken.
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
Groetjes Ellen